کد مطلب:275568 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:609
شرط ولایت اهل بیت برائت از دشمنان
بدیهی است، انسان، دوستدار هر كسی كه باشد، از دشمنان او فاصله می گیرد والا در محبت او باید تردید كرد. قرآن نیز در آیات متعددی به این اصل، تصریح نموده می فرماید: لا تجد قوما یومنون بالله و الیوم الاخر یوادون من حاد الله و رسوله. كسی را كه به خدا و قیامت ایمان دارد نخواهی یافت كه با دشمن خدا و پیامبر دوستی نماید. [1] لذا، شرط صحت ولایت اهل بیت، دشمنی با كسانی است كه غاصب حق خلافت آنان بوده، آنان را آزار داده، به قتل رسانیده، فضائل آنان را انكار كرده اند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روایتی در شان حضرت علی علیه السلام كه اهل سنت نیز نقل كرده اند، فرمودند: لا یقبل الله ایمان عبد الا بولایته و البرائه من اعدائه. خداوند ایمان هیچ كسی را نمی پذیرد مگر اینكه او به ولایت حضرت علی معتقد بوده، از دشمنان او بیزار باشد. [2] بدین جهت در روایات، آن كس از دوستداران اهل بیت علیهم السلام كه با دشمنان اهل بیت دوستی نموده، دوستداران اهل بیت را دشمن بدارد، به دجال
[ صفحه 76]
تشبیه شده، وجود آنان را باعث گمراهی مردم دانسته و فرموده اند: ان ممن یتخذ اهل البیت لمن هو اشد فتنه علی شیعتنا من الدجال از میان كسانی كه دوستدار ما اهل بیت هستند كسی است كه فتنه او در جمع شیعیان ما از فتنه دجال شدیدتر است. راوی پرسید: به چه جهت؟ ای پسر رسول خدا؟ فرمودند: بموالاه اعدائنا و معاداه اولیائنا. زیرا با دشمنان ما دوستی نموده، دوستان ما را دشمن می دارند. [3] در حقیقت، محبت اهل بیت و اقرار به فضائل آن بزرگواران، اختصاصی به فرقه ناجیه، شیعه اثنا عشری نداشته، بسیاری از دانشمندان اهل سنت همچون ابن شعیب نشانی (م 303)، ابن مردویه (م 410)، ثعلبی (م 427)، ابونعیم (م 430)، ابن مغازلی (م 483)، حاكم حسكانی (م حدود 470)، ابن شیرویه (م 509)، خطیب خواندی (م 5680)، ابن عساكر (م 573)، گنجی شافعی (م 658)، محمد بن طلحه (م 652)، سبط ابن جوزی (م 6540)، محب الدین طبری (م 694)، میر سید علی همدانی (م 786) و... در این امر با ما مشتركند. آنچه جدا كننده اعتقاد شیعی از آنها می باشد، علاوه بر اعتقاد به خلافت ائمه اهل بیت علیهم السلام، توجه به لزوم تبری در كنار تولی است، كه بنا بر مدارك فوق، ولایت بی برائت منشا نجات نخواهد بود.
[ صفحه 76]
تشبیه شده، وجود آنان را باعث گمراهی مردم دانسته و فرموده اند: ان ممن یتخذ اهل البیت لمن هو اشد فتنه علی شیعتنا من الدجال از میان كسانی كه دوستدار ما اهل بیت هستند كسی است كه فتنه او در جمع شیعیان ما از فتنه دجال شدیدتر است. راوی پرسید: به چه جهت؟ ای پسر رسول خدا؟ فرمودند: بموالاه اعدائنا و معاداه اولیائنا. زیرا با دشمنان ما دوستی نموده، دوستان ما را دشمن می دارند. [3] در حقیقت، محبت اهل بیت و اقرار به فضائل آن بزرگواران، اختصاصی به فرقه ناجیه، شیعه اثنا عشری نداشته، بسیاری از دانشمندان اهل سنت همچون ابن شعیب نشانی (م 303)، ابن مردویه (م 410)، ثعلبی (م 427)، ابونعیم (م 430)، ابن مغازلی (م 483)، حاكم حسكانی (م حدود 470)، ابن شیرویه (م 509)، خطیب خواندی (م 5680)، ابن عساكر (م 573)، گنجی شافعی (م 658)، محمد بن طلحه (م 652)، سبط ابن جوزی (م 6540)، محب الدین طبری (م 694)، میر سید علی همدانی (م 786) و... در این امر با ما مشتركند. آنچه جدا كننده اعتقاد شیعی از آنها می باشد، علاوه بر اعتقاد به خلافت ائمه اهل بیت علیهم السلام، توجه به لزوم تبری در كنار تولی است، كه بنا بر مدارك فوق، ولایت بی برائت منشا نجات نخواهد بود.
[1] سوره مجادله: 23.
[2] المناقب، خطيب خوارزمي:33 و 32 ح 2.
[3] صفات الشيعه:50 ح 14 از حضرت رضا عليه السلام.